رد نظریه اسمز معکوس چند دهه ای نمک زدایی آب

ثابت شده است که فرآیند اسمز معکوس پیشرفته ترین روش برای حذف نمک از آب دریا و افزایش دسترسی به آب تمیز است. از دیگر کاربردها می توان به تصفیه فاضلاب و تولید انرژی اشاره کرد.
اکنون تیمی از محققان در یک مطالعه جدید نشان می‌دهند که توضیح استاندارد نحوه عملکرد اسمز معکوس، که بیش از پنجاه سال پذیرفته شده است، اساساً اشتباه است. در طول مسیر، محققان نظریه دیگری را مطرح کردند. علاوه بر تصحیح سوابق، این داده ها ممکن است امکان استفاده موثرتر از اسمز معکوس را فراهم کند.
RO/ اسمز معکوس، یک فناوری که اولین بار در دهه 1960 مورد استفاده قرار گرفت، املاح و ناخالصی ها را از آب با عبور از یک غشای نیمه تراوا حذف می کند، که به آب اجازه می دهد در حالی که آلاینده ها را مسدود می کند، عبور کند. برای توضیح دقیق نحوه عملکرد، محققان از نظریه انتشار محلول استفاده کردند. این تئوری پیشنهاد می‌کند که مولکول‌های آب در طول یک گرادیان غلظت از طریق غشاء حل و منتشر می‌شوند، یعنی مولکول‌ها از مناطق با غلظت بالا به مناطق با مولکول‌های کمتر حرکت می‌کنند. اگرچه این نظریه بیش از 50 سال است که به طور گسترده پذیرفته شده است و حتی در کتاب های درسی نیز نوشته شده است، الیملک گفت که او مدت ها شک داشت.
به طور کلی، مدل‌سازی و آزمایش‌ها نشان می‌دهد که اسمز معکوس توسط غلظت مولکول‌ها انجام نمی‌شود، بلکه توسط تغییرات فشار درون غشا انجام می‌شود.